Er hægt að vera svo feiminn
að það skemmi út frá sér?
Er hægt að elska svo heitt
að það sé sárt?

Er hægt að vera svo úrráðalaus
að ekkert snúi lengur upp né niður?
Er hægt að vera svo þreyttur
að ekki sé hægt að sofa?

Er hægt að hata svo mikið
en samt þykja vænt um?
Er hægt að vera svo sár
að það sé óbætanlegt?

Er hægt að vera svo sterkur
að enginn taki eftir neinu?
Er hægt að óttast svo margt
að ekkert hræði lengur?

Getur lífið verið svo óútreiknanlegt að það fari í flækjur?