Höfundur gerir sér vel grein fyrir að sýra þessi eigi ekki eftir á borði ljóðlistarunnenda með hákúlturt vín við hönd og djúpt þenkjandi svip á andliti. Meira um sprell að ræða.

——————————————-

Sigurður litli var heimskur, ljóshærður lítill lúði
sem þeir hörðu börðust um að fá að lúskra á,
Þeir tóku hann, upp á vöfðu og gerðu að snúði,
þetta, er það það sem fyrir þá hörðu víst má,

En Sigurður skarpi óx út frá ræfilslegu grasi,
Og með tímanum hann breyttist úr sósu í kjöt,
Hann ákvað í flýti að nú skyldi hann breyta sínu fasi,
vöxturinn gerði út um öll hans ljótu föt

Hann flutti um hverfi og fékk sér hresst dulargerfi
með töffaraskap nýja bænum hann tröllríða vildi,
En eitt það var sem ekki hann skildi,
að til byltingaraðgerða þarf nýtt fullkomið kerfi

Svo Sigurður sá að grípa til aðgerða þurfti,
peningum hans stal með löngu aðgerðarbralli
svo löngu að á hann myndaðist skjannahvítur skalli,
Sigurður gafst upp og varð að alkóhlistadufti.