Dont' you care?!
Dont' you care?!
There are sweatshops everywhere!
The children are told: “Just fucking do it!”
Their childhood is crap, they hardly get through it.
At the age of 10 their fingers are speant.
To anyone but each other, nothing they meant.
They never see the light of day
the tiny people toil away.
How can we help, what can we do?
How can we help those poor children through?
The answer is within us all,
if united we stand and united we fall.
With courage and bravery
we can overthrow slavery!
Let's march together down the road of freedom.
‘04

Þetta var skrifað þegar ég var sérstaklega reið út í fyrirtæki sem nota lítil börn í fátækum löndum sem ódýrt vinnuafl. Eftir að ég gerði mér grein fyrir þessu hætti ég að
kaupa vörur frá Nike, Adidas, Fruit of the Loom og þessum stóru fyrirtækjum. Mér finnst það alltaf jafn kaldhæðnislegt að sjá litla Nike-skó í glugga á Laugarveginum. Þessir skór gætu hafa verið gerðir af jafnaldra barnsins sem eignast þá einn daginn.
Þetta er skrifað sem texti, helst öskraður af reiðum manni/konu í miklum ham. Kannski verður hann einhverntímann notaður sem slíkur. Ég geri mér grein fyrir því að textinn er heftur af ríminu, en ég er samt ánægð með hann.
Hvað finnst ykkur?