höfuð mitt þyngist, meira og meira,
ég sekk dýpra og dýpra,
(inn í sjálfan mig)
hugsa til allra, liðnu daganna
þeirra stunda sem ég átti
á jörðu (með þér)

Stundirnar okkar,góðar og slæmar,
voru mér allt í lífinu,
svo tókstu þær frá mér, allar með tölu
og skildir mig eftir aleinan hér.

Þú sviptir mig
gleðinni, sorginni og lífinu sjálfu
sviptir mig alls þess er ég óskaði mér,
skildir mig eftir, sáran og hrjáðan,
skildir mig eftir….

-með hníf í bakinu