Hér kemur eitt sem eg ritaði nú fyrir stuttu er eg fór út á land til að skoða leifarnar er hin efnahagslegi stormur hefur skilið eftir en það er önnur saga og er þetta ekki rétti vettfangur fyrir hana.

Það eru til ljósmindir við þetta ljóð og mun það filgja bókinni er hún kemur út hvenær sem það verður.


Sumar á Vestfjörðum.

Karmur grænn
Rúða, tildurulega hrein,
Þó í henni skítur
er árin hafa safnað saman.
Handan gluggan´s : Möl
Er flöt að varnargarði, Stórgríttum
Haf sleikir garðinn, Skilur sitt slef eftir á honum
Það er sem silfur þinnur fljóti á því
Þvílíktglitur, þvílík stemming.
Fjöllin grimm gnæfa yfir það,,,
Allt í hring,, en demprast kurteisislega niðr-ý dali
Svoað þau gangi ekki alveg frammaf manni
En eitt þerra er klofið,, og reindar —
Minnir það mig á það.
Þangað ætla ég að fara, skríða í gegn
Upp á top og þar ætla ég að sleikja roða upphimins
Ekki mikið,, en samt láta tilveruna bólna út í það ó-þekta
Og skrúfa peruna ú henni svo að nóttin geti skollið á
En nú,, allt er kirt í henni og fuglar fljúa eins og smá kóngar og ríkja yfir himnunum
Hér neðarlega í henni (tilveruni).
Sú sýn svo fögur, ekkert fær henni hróflað…
Nema Hvellur úr bissu „veiðimanns“sem rífur hjúp hennar
Og þá er dauðin í henni
Og sú stemming sem honum fylgir ráðandi.
En hér sit ég í stól/sní mér í hring
Það hlakkar í mér
Því að það er að koma sumar á vestfjörðum.

Thor Krist.
Njótið líf´s og dásema þess.