Barmur fullur af þrýstingi sálar.
Gætilega fikra ég mig að þér
en finn fyrir öldungis kvíða.
Þessi skuggi sem eltir mig,
hann háir mér í öllu.
Ég er á hnjánum
og finn mér ekki leið.
Ærin ástæða, enga að finna.
Talsverður sviti
og ósköp mörg tár.
Kemurðu að leita mín?
Kemurðu mér að hlýja?
Undur þetta sérð þú hér.
Væntanlega finnur nýja.
Eins manns rusl er annars manns fjársjóður…