Tilfinningaþrungið þunglyndi með ástarkryddi og afbrýðisemi.
Sápa sem hreinsar burtu ánægju og vellíðan einfaldleikans.
Ópera með óstyrkum hjartslætti sem mann langar helst til að þagga niðr'í fyrir fullt og allt.

Greddan treður mann um tær og maður gengur of langt,
skammast sín,
gleymir að í þessu lífi á maður ekkert út af fyrir sig,
maður verður að deila í a.m.k. 4 eða jafnvel 5.

Bónerinn bræðir sundur sápulöðurinn og krumpast saman í hlæilegan hundakúk.
Hárin vaxa og maður hættir að gera einhvað í því og á endanum hverfur limurinn í ló einmanaleikans.

Ég hef ekki séð sápustkykki í marga daga því það minnir mig á brotið hjarta og kvalir hundrað fíla sem skrælna í eyðimörkinni sem er sál mín.



-Ég skrifaði þetta ljóð í gemsan minn eftir að stelpan sem ég er hrifinn af byrjaði með öðrum gaur, og ég sem hélt að ég ætti séns. Oh, jæja!