Ég hata þig heiftarlega,
helvítis fábjáninn þinn.
Segi það satt án trega,
Samt ertu maðurinn minn.

Í bræði ég brenndi minningar;
grátbólgin sakna ég þín.
Brenndi góðar tilfinningar
en svo kom ég aftur til mín.

Er ég að meinetta?
á ég að geymetta?

Ég á endanum öðlaðist sýn;
öskrað´í loftið
“ég elska þig beibí!!”

og meibí..

verðum við saman
að eilífu gaman..

Ég er ekkert á þín
Ert þú svo eitthvað án mín?
ZZZzzzz