Áður fyrr,

þá var ég fyrstur á fætur,
og þaut út úr dyrunum á þöndum vængjum,
og gerði allt sem ég gat
til að gera daginn fínan fyrir alla,
og þegar deginum laug þá lofaði ég
að ég myndi leyfa öllum sem kæmu á eftir
að gera daginn bestan fyrir mig.

En nú,

þá vakna ég ekki fyrr en hátíðarhöldin eru liðin,
og þegar ég held til vinnu,
sé ég ungar mæður með ung börn sem hjala
á meðan þau horfa á blöðruna sína sveiflast í vindinum.

Og ég, lýt sem snöggvast á leyfar dagsins
og held álútur til vinnu minnar
í þeim þönkum að ég hefði nú
geta vaknað fyrr og tekið þátt í hátíðarhöldunum.

Deeq.