Frábært ljóð. Þú byrjar á rími og óreglulegum stuðlum en endar svo á því að skrifa setningar. Það má einnig skilja sem svo (þó hugsunin þín hafi kannski upphaflega ekki verið svoleiðis) að í upphafi er lífið háð reglum foreldra okkar og við verðum að fara í skóla, heiðra foreldra okkar og svo framvegis, en þegar lengra líður á lífið verðum við að treysta á okkur sjálf. Lífið verður að óreglu, við getum gert það sem við viljum og gerum það. Þú byrjar í ljóðareglunum (rím) en endar í fallegri óreglu.
Síðasta erindi ljóðsins, þetta með golfkúluna, er langbesta erindið. Það líkir lífinu á mjög sannan hátt við golfkúlu og í rauninni hef ég sjaldan séð jafngóða myndlíkingu.
fingo, haltu áfram á þessari braut, þú verður með tímanum ábyggilega frábært ljóðskáld ef þú gefur þér tíma til að skrifa!!!
Bravó!!