stöðugt áreiti
sem minnir á ekkasog
truflar atferli mitt

skrýtnar hugdettur banka á dyr hugans
og þokukennd mörk raunveruleikans
færast nær og nær

ég tekst á loft
og svíf í skýjunum
rétt næ að tipla tánum niður á jörðina

eitt augnablik í algleymi
svo er allt búið
nema þessar afleiðingar
sem ég hirði ekki um
og neita að kannast við