Ég er staddur á myrkum stað.
Stað þar sem hugsanir þjóta um mann
Ómögulegt er að ná einni hugsun því þær
ferðast allar á ljóshraða.
Skyndilega sé ég blossa í vonarblossan sem er
búinn að stríða mér með að koma og hverfa
oft seinustu mánuði.
Á ég að labba að honum og komast út úr þessu
helvíti en um leið taka áhættuna á að verða
fyrir vonbrigðum sem eykur óþekkjanlegu
hugsanirnar eða ætti ég að láta hann vera
og dúsa hér í þunglyndi sem ekki er hægt að
stoppa nema með sjálfsvígi.