Í einni svipan breyttist allt

og allir fóru að röfla

engan veginn brosið svalt

mun alvarleikan mölva



Nokkrum stundum síðar fann

mig allir vildu kveðja

Ennþá fólkið Dabba ann

svo fáa þurfti að seðja



Handan fjalla skemmtir sér

mér stendur ei á sama

Samt ég segi skemmtu þér

ég verð þér ei til ama



Umhyggjan ei leynir sér

svo ekki þarf að svitna

Ekkert ber vantraust á þér

en karlmenninna skitna



Margir ekki hugsa um að

þeir eru ekki einir

Þeir mættu fara að spá í það

og vera ekki seini