Vindinn lægir, allt er hljótt,
fulgar himins þagna,
senn á enda dagbjört nótt
en enginn virðist fagna.

Sorg og reiði fyllir menn,
augun fyllast tárum,
sólin rís þó dimmir enn
og hjartað er í sárum.

Þrítugasti' og fyrsti Maí,
sálin í mér marin
Því í kjallara í Vesturbæ
er lítil stúlka farin.



Ég samdi þetta ljóð þegar ég frétti að litla frænka mín hefði dáið…….
Kv. KoRitSi =D