Hún liggur afvelta
og blæðir á eftir þér
yfir eldhúsborðið
í átt að útidyrunum

Þú flúðir vitstola
því ég var hættur að þykjast
og framreiddi
beint úr dósinni

Þú hélst alltaf það væri ferskt,
en það eina sem ég bauð
Var brimsölt tárlegin,
niðursoðin ást