Mein
nótt sáir fræjum sínum
í skjólsælan garð
þau spíra
í rauðri mold
svartar rósir
flauelsmjúkum höndum
fer myrkrið um augu mín
uns flugbeitt morgunskíma
ræðst á mig
-og sker út skugga
hvít hönd
óstyrk
teygir sig
til að snerta mig
hvít hönd
styrk
teygir sig
í skugga minn
þegar ljósið fjarar
blæðir skuggunum út
þegar ljósið fjarar
spyrja hafblá augu:
er ekkert eftir
nema nóttin?