Þetta er frábært ljóð! Svoltið “ironic” ljóð sem er kúl og ég fíla þetta! Good job!

Jæja, Haukur!

Þá er að líta á þetta ljóð þitt. Það sem ég rek strax augun í er að þú þarft að bæta við orðaforða þinn. Það er nefnilega svo í ljóðum að talmál fer oftast illa, nema það sé þeim mun betur notað og til þess þarf oftast snillinga eða meistara tungunnar. Megas, Tómas og Þórbergur eru skáld sem þú gætir leitað uppi til að fá hugmyndir um hvernig hægt sé að leysa slíkt.

Ef við skoðum strax upphafserindið:

Ég kann vel við að gera ekki neitt,
en alltaf þegar ég geri ekki neitt
ætlast fólk til þess
að ég vilji gera eitthvað.

Sögnin /gera/ kemur fyrir þrisvar. Meðvituð endurtekning? Það má vel vera, en endurtekningar eru svolítið sem nota þarf af mikilli meðvitund og stíla rétt. Þær eru notaðar annars vegar til áherslu og hins vegar til að skapa ákveðin hrynjandi eða rytma. Þar að auki er hugmyndin um að fólk ætlist til þess að maður VILJI gera eitthvað pínu ruglingsleg. Ætlast fólk ekki til þess að maður geri eitthvað? Hér er önnur lausn á 1. erindi:

Ég kann vel við aðgerðarleysi,
en alltaf er ég sit með hendur í skauti,
ætlast fólk til þess
að ég geri eitthvað!

Í 2. erindi er stafsetningar-/innsláttarvilla, jólpróf > jólapróf.

Ég naut mín vel….nei, Haukur, þú þarft að huga betur að málfarinu. Skáld eiga vera orðsins menn, þeir eiga ekki að beygja sig undir orðið, heldur knýja það til liðs við sig. Þú fellur nokkuð oft í þá gryfju að beita tungunni á rangan hátt, ég get ímyndað mér þú hafir ekki gefið þér nægan tíma til að lesa yfir og endurskrifa. Ég mæli eindregið með því, það skiptir miklu máli að gefa sér tíma, ekki flýta sér og senda frekar frá sér fá góð ljóð, fremur en mörg la-la.

Ég naut aðgerðarleysisins, mér leið vel…, ég var ánægður…, osfrv.

Sláturhúsinu, sleppa greini. Í íslensku er betra að forðast ákveðinn greini, við notum hann á allt annan hátt en t.d. enskumælandi þjóðir. Hið ákveðna í íslensku er mun ákveðnara og þó ég viti vel að þú eigir við ákveðið sláturhús, þá fer betur á því að nota orðið án greinis, auk þess sem það er fallegra mál.

Mörsaga er ekki til, mörsuga er hins vegar til. Þú beygir orðið rétt í línunni fyrir ofan, hvers vegna ekki líka þarna?

Grösugir dalir og óslegin tún…góð mynd!

örævranna > öræfanna

Draga í sundur > draga í dilka

Í lokaerindi kemur orðið /ykkur/ alltof oft fyrir. Skera eitthvað af þeim í burtu, eru í raun óþörf.

Í ljóðinu bregður fyrir góðri hrynjandi og það er vel. Hins vegar spyr ég hvers vegna svo er ekki alltaf?

Þetta er ágætt ljóð en þarfnast mun betri úrvinnslu. Þú þarft að gefa þér tíma í það sem þú ert að gera, leyfa ljóðinu að sökkva inn og helst láta það liggja ósnert í nokkrar vikur áður en þú snýrð að því og byrjar að skrifa aftur. Ég er viss um þú munir skera talsvert af því á brott, því sumpart endurtekurðu fulloft.

Gangi þér vel!
MBK,
Tma