Já, takk fyrir það. Þetta viðhorf til ljóðsins lýsir einhverjum þroska sem mér líkar vel. Það er heldur enginn að halda því fram að ég geti ekki sjálf tekið ljóðið til mín.

Pardus Pardus Pardus. Ég var búin að ákveða að koma ekki hingað og verja ljóðið mitt eins og doktorsritgerð, en hér er ég nú samt. Ég veit ekki alveg hvers vegna ég er að því þar sem þú ert nú þegar búinn að segjast vera fullkomlega ómóttækilegur fyrir mótrökum. Þú hefur tilhneigingu til að fara þrjóskuleiðina í að mynda þér skoðanir (er ekki einhver hérna búinn með fíluna? akademísk kímnigáfa, mwahaha ;)).

Þú byrjaðir fyrsta kommentið þitt á því að segja ‘Ef þetta ljóð er rétt skilið hjá mér…’. Ég er hingað komin til að segja þér að svo er ekki. Þú misskildir þetta ljóð. Það er ekki ætlað þér eða nokkrum öðrum hugaskáldum. Tmar er búinn að útskýra ljóðið, hafði rétt fyrir sér eins og við var að búast og því engin ástæða til að fjölyrða um merkinguna.

En ég hef þó sitthvað að segja. Ég geri mér sjálfsagt betri grein fyrir því en þú heldur að ég er einu sinni það sem ég myndi flokka sem skáld, hvað þá stórskáld. En ég kæri mig ekki um að vera ein af þeim sem sendir ljóð hingað inn með neðanmálsgreinum sem fjalla um hvað ljóðið sé nú lélegt eða afsökunum um að það hafi verið ort á mettíma.

Varðandi að kalla mig hrokafulla þá get ég nú ekki stillt mig um að benda þér á að ég hef ekki orðið vör við að nokkurt þeirra sem sýna einhver afköst á þessari síðu sé jafnsannfært um ágæti eigin skáldskapar og þú. Hvað um það. Það er vonandi óþarfi að benda þér á að þú hefur ekki vald til að ákveða hvort ég skrifa á þennan vef eða hvað ég skrifa, þótt þú ráðir að sjálfsögðu hvort þú kýst að birta ljóðin mín sem greinar eða korka.

Varðandi blikkkallana, þá ertu að lesa fáránlega mikið í hlutina. Þeir vísuðu einfaldlega til þess að við höfum verið að ræða þessi mál sem Tmar var að reyna að útskýra fyrir þér, semsagt hlutina sem ljóðið fjallar um. Þú þarft að slaka aðeins á viðkvæmninni.