Andlit þitt er svo afskræmt
eftir gossins bruna
en þú ert samt falleg
sem fyrr.

Og ég elska þig samt
þó lýtaaðgerðirnar
hafi mistekist.

Og þó sinan hylji ekki sárin
þá ertu enn sæt
og seiðandi.

Þú kallar til mín
er ég yfirgef þig,
svo mig langar ætíð
til baka,

til baka
til að berja þig augum
enn á ný
og eiga áfram heima
hjá þér.
—–