ok, ég átti erfitt með að koma þessu í ljóðrænan skilning en ég byrjaði í raun á seinustu línunni. Það er aðal pointið. Líf sumra snýst of mikið um að tala í síma, maður getur ekki gert neitt nema ákveðið það í síma fyrst. Síminn skiptir lífi margra, næstum allra einhvað, og margir geta ekki funkerað án síma, manneskja sem er í sambandi milli landshluta getur ekki lifað daginn af án þess að túlka ást sína gegnum síma.
Það sem ég er að segja er að nútimamaður lifir ekki án síma.
Ljóðið að öðru leyti er mjög taktlaust, ég reyndi það þar sem ég gat ekki gert það taktfast, til að gera einhvað listrænt við það.

PS: Sverrir Stormsker er skáldfyrirmyndin mín, óperralegu ljóðin hans eru snilld. Lesið Viskustykki. Það er snilldarbók, mikið af visku þar inni.