ég er hrúgald
og ég hnipra mig saman
undir rigningarhimni
hárið
óhreinar lufsur
sem leka ofaní tárvot augun
grátbólgin
opin sár mín blæða ekki
því rigningin
skolar blóðinu burt
og hún deyfir
en kuldinn nístir
og ennþá skelf ég
svöng
köld
&
sár
og veit
að svona líður mér best