þýtur andinn úr mér á ógnarhraða
og ég fell á gólfið.
Vinir og vandamenn reisa mig við með stöngum,
binda í mig spotta og sveifla mér til
í dansi sem ég kann ekki.
Gjörðir mínar eru þeirra hugmyndir,
allt svo falskt en kunnulegt.
En enginn gefur sér tíma
til að blása í mig lífi.
“she's the tear that hangs inside my soul forever”. (Buckley).