Álfaslóðir Útum kaldan klettinn
kom álfamær.
Fögur var sem sólin
og svalur blær.
Hún sagði mér að fara inn í
svarbláan klettinn.

Skæru augun skinu
og sögðu mér.
Að lífið yrði betra
ef kæmi ég með þér.
Hún sagði mér að fara inn í
svarbláan klettinn.

Að lokum lét ég undan
hjarta mitt var hreint.
Svo vildi ég ei fara
en þá var allt of seint.
Hún sagði mér að fara inn í
svarbláan klettinn.

kv. Ameza
kveðja Ameza