Í áraraðir,hef ég staðið á alfaraleið.
Með hjartað í hendi mér
Og veifað til allra sem leið áttu framhjá.

Sumir létu svo lítið,að brosa mér við
En flestir, þeir strunsuðu framhjá
Með andlitin stirnuð sem lík.

Í dag hef ég hjartað á sínum stað
Kalið og krumpað saman
En vel geymt.

Með andlitið stirnað sem lík.