Röðull margur risinn djúpið hvarfar
reyrðir lögmálsknúnu sigurverki.
Koma þar um kúlu minni arfar
kringlur allar efnis háðar merki.
Heimur lítur hvernig efnið starfar
hvarf og birting, eðlislög að verki.

Lögmálsbundið gengur allt í geimi
geypiheildarstærðin ekki skráð.
Þeir yfirsýnir hafa enn á sveimi
ögnin minnsta lögum sínum háð.
Þekking eykst í vorum hraða heimi
hælastöður og kenning verið skráð.

Vísindamaður gefur heitið glaður
grunaði lífið finnist aðeins hér.
Fráleitt annar fénaður og maður
aðeins myglusveppi guðinn sér.
Langreynd heimska bilað blaður
barmafullu þvaðri neitum vér.

Eimyrju röðull níu hefur hnetti
hófst úr reglumyndun kerfi sólar.
veraldar mygla býsn með bletti
bora í jarðkríli heimtar og gólar.
Í víðfeðmna náttúru vatnslóni sletti
vegi utan ekur tætir og spólar.

Við galopnum hugann gefum líf
gleði og frelsi í hugmyndastreði.
Í annari veröld menn og víf
Við geimverur blanda þau geði.
Sáttmála heimskunnar sundur ríf
sjálfbyrgings hugur aftrar gleði.

Í geimnum á gróinni við búum jörð
geimverur við teljumst vera.
Flekkuð á flestum hnöttum hjörð
Hugsendir gerðir kringlu þvera.
hamingju megin er guðleg gjörð
guðir skapa ábyrgð ekki bera.