hélt mér heljarböndum
Engin var undankomuleiðin
ófærð var heiðin
Eins og sjón frá sjáanda fer
sjórinn fjarlægðist mér
Ég bjargarlaus og barinn var
og bjartur guð: hann var þar
Ég brosti honum björtum að
og bjáninn spurði: hvað er að?
Svarið var stutt og gott
Sérðu ekki, ég dey í nótt
Þá brosti hann bjáninn sá
,,Barnið mitt, þú ferð til himna þá"
En það var ekki satt
englanna vegi af ég datt
Og minningar nú allar slást
og breytast í drauma sem að þjást
______________
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína.