örmagna
staulast ég áfram
í hugarskógum
dragandi fæturna
eftir forugum vegum
áttavilltur
feta ég stíginn
milli trjánna
í leit að engu
að lokum
hryn ég niður
kraftlaus
og vonlaus
ég hef gengið í hringi
—–
vakna við fuglasöng
með sólina
í augunum
þýtur í laufi
yfir höfði mér
þreytan úr limunum
loksins liðin
nú birtir til
í hugarskógum
og eilífðarganga
í eilífa hringi
virðist skyndilega
bærileg