Þungt fellur tjald yfir heim
og birtan í þennan geim
tvístrast
og stjörnur grípa ljósið
henda á milli sín
dansa saman í stjörnumerkjaleik
og hvíslast á við næturvindinn.
Tunglið eins og róleg dagmamma
vakir yfir
dæsir endrum og sinnum
og nuddar á sér baldursbrána
á meðan svört ský líða hjá
og fylgjast með börnum að leik.




Hmm, þetta er óttalegt myndlíkingarfyllerí hjá mér hérna en ég læt ljóðið flakka :)
—–