Ég flýt í tjörnum tára
týnd í sjálfri mér
finnst ég verða að flýja
en veit ekki hvert ég fer.
Blæðandi brunasárum
úr biturleikans hver
kalar mín auma kvíðandi sál
við kuldans klakasker.

Mig dreymir dagsins birtu
en í svartnætti ég dvel
gleðin á ekki greiða leið
gegnum mína varnarskel.
Þó gríma mín gjarnan brosi
og Guð veit, að ég vil vel
mun hrímið í huga mínum
loks frysta mig í hel.