Núna ertu þú.
Það ert þú sem ég þekkti alldrei,
þú sem ert týndur,
og fyrirfinnst ekki lengur.
Þú hörfar.

Við fleytum kellingum á yfirborðskenndri þögninni,
þú gengur grænu míluna í huga mér og ég horfi í gegn um þig vonsvikin,
já í gegn um þig því nú ertu
ekkert!
Dauðadæmdur gengur,óöruggum skrefum
að því sem næst var kosið
með stælgæjabrosið,Ég gæti ælt!

Þú ert “All man” einsog þær segja.
Með vel vaxna,óseðjandi karlmennsku í skauti þér.
Sem vísar þér leiðina
í gegn um hallæris klisjuna sem þú kallar líf.
Augun stíf og stöðnuð
og brosið æft úr blaði.

Þó svo þig langi,
þá veistu ekki hvað það er að langa.
Þú lifir ekki lifandi.
Dauður milli eyrnanna.

Steiktur eftir ljósabekkjaprótíndrykkjubílagræjuæðið
Og stelpurnar!!
Hinar stelpurnar sem ég sá ekki,
þú veist að svona má ekki.