Myrkrið virðist vekja gömul sár,
varstu að hugsa um mig?
Og með tímanum falla tár,
týnd, enginn skyldi þig.

Veistu að líf mitt ég gæfi
ef sæi þig aftur hlæja.
Óska þess í endalausu öræfi
að minningin myndi nægja.