Blóðið seitlar hægt
drýpur niður munnvikin

æskuástin nauðguð minning ein

réttir út höndina til himins
marið andlitið reynir að brosa

regndroparnir hefja loftárásir í kring
slökkva glampa í vondaufum augum

það er tími

sælgætið flæðir um einmana æðar
hjartað þiðnar með eldtungum

sköpunargáfan vaknar úr djúpum svefni
öskrar fram hina réttu tóna
galdrar fram réttu orðin

tónlistin þín
“True words are never spoken”