fas hans fellur fölt á glæran gluggann
forljótur hann starir inn í skuggann
fangi sinnar samvisku – syngur ekki meir
sorgmæddur og linur og frá öðrum deyr…

forðast annað fólk og grefur sig niður
flóttinn er stuttur inn í sjálfs síns iður
augasteinar breiðir og sjá aldrei birtu
bjallan glymur honum í sálinni firrtu…

ferðin er byrjuð - til baka ekki snúið
blóðið er búið og sinnið svo lúið
í skugga huggun skríður inn
og sefar kaldan hugann minn…

í skugga huggun mun ég finna
sársauka mínum mun þá linna…


-pardus-


***Sem betur fer samið fyrir löngu síðan ;)***