Ég var ekki að þykjast skilja pælinguna oddurthorr.
Ég einfaldlega ruglaði klif saman við ris þar sem langt er síðan ég las um þessi fræði.
Ég á við ris t.d í.leikritum,sögum og fleiri ritverkum eða þar sem verkið rís hæst.
Þess vegna misskildi ég vísuorðið.Hélt að Sólufegri ætti við, hvað æfintýri væri án riss.
Og bið ég hana afsökunar á því .
En aftur á móti er ris líka í ljóðum þar sem áhersluatkvæði eru.
Klifun er náttúrulega nafnorð dregið af sagnorðinu að klifa. Að klifa á einhverju.

Það má eiginlega segja að þetta ljóð sé æfing í formi - og mótsvar við “Stelsýki”. Áherslur og línuskiptingar eru notaðar til að ‘líkja eftir’ vindhviðum sem feykja hlut (pappírssnifsi) í stökkum yfir veginn. Skiptingin milli 2. og 3. línu er þannig með vilja gerð. Í síðustu línunni ber öflugur strekkingsvindur síðan snifsið mjúklega á brott án frekari viðkomu.

Þessi beiting orða, áherslna og skiptinga er einnig að finna í Jass-ljóðinu B3 sem ég hef póstað hér áður, það er þó mun vandaðra en þetta.

Punkturinn með ljóðinu er að fólk mætti gjarnan huga meira að hljómi tungumálsins þegar það yrkir.

Bestu kveðjur,
Laurent/Keats

Orðin glerhús og steinar koma upp í huga mér þegar ég les þessa athugasemd.

Ég póstaði þetta litla ljóð aðallega svo þú hefðir eitthvað til að japla á. Ég bjóst ekki við öðruvísi kommenti frá þér, var svo til búinn að stóla á það, miðað við það hvernig þú hefur tekið gagnrýni minni í fyrri póstum. Ekki að það skipti mig nokkru máli. Vona að þér líði betur núna.

Vindgangur er reyndar einmitt orð sem poppaði upp í hugann þegar ég las Stelsýki - var bara ekki að kommentera á það. Það ljóð var reyndar innblásturinn að þessu.

með kveðju
Laurent/Keats