Sakleysið kom til mín
á svörtum dularklæðum
og sótti um grið hjá mér.
Með augun full af ótta,
angist í hverju spori.
það sótti um grið hjá mér.
Ég tók það fast í fangið
faðmaði og kyssti.
Grét og bað til Guðs
að gæta þess með mér.
En þrótturinn var þorrinn
þjáning í veiku hjarta
hjá sakleysinu svarta
er sótti um grið hjá mér.
Ég svæfði það svefninum langa
sakleysið – er grið fékk ei hjá mér.