heyri þögnina blása í eyrað á mér
sé myrkrið vefja sig dularklæðum
skynja regnið á vanganum renna
og spennu í brjóstinu brenna…

heyri grasið ýfast undan fótum mér
sé myrkrið stara í angist á ljósið
skynja skordýrin undir skóm kremjast
og heilann í höfðinu lemjast…

heyri raddirnar hækka í huganum
sé myrkrið flýja undan birtunni
skynja andardrátt þeirra skríða nær
og óttann forða sér niður í tær…

heyri bíla á sæbraut keyra framhjá
sé myrkrið við sundin hrasa um stein
skynja fagurt húsið kalla hærra
“það er einum sjúklingi færra…!”



heyri feitu læknana stynja mér hjá
sé myrkrið dotta og falla í dá
skynja treyjuna falla vel að höndum
og ég er aftur í Kleppsins böndum…


-pardus-


***Ekki sjálfsævisögulegt :þ – Datt þetta bara allt í einu í hug, flóttatilraun frá Kleppi***
Náttúrubarn, landfræðinemi, veiðimaður, ljóðskáld og alls konar manneskja.