Gæti varla staðið undir öllu þessu einn,
hnén bogna, andadrátturinn þyngist og
ég finn hvernig æðarnar skreppa saman
og verða ekki að neinu.

Skref fyrir skref fyrir skref fyrir skref
uns loks ég tel mig vera kominn á
leiðarenda.
Þá þarf ég að fara áfram, skref fyrir skref fyrir skref…….

Er að því kominn að gefast upp,
megna þetta ekki lengur….
hvað segir hún þegar hún sér þetta

Æi hún er komin, áður en
ég slapp út um hurðina, wwjd!!!!
hvaða drasl er þetta í herberginu þínu!!!

Og ég þarf að fara til baka og taka til:(