Ég lagðist á jörðina
til að hlusta
á andardráttinn.

Frá undirdjúpi hennar
heyrði ég hjartsláttinn
óma.

Hann færðist nær.

Og nær, þar til loks
ég varð slátturinn, þungur
óminnislög endurómuðu
í hjartanu.

Ég gekk inn í fortíðina
full af gleði.