Ég veganesti smyr mér fyrir veraldlega vegi.
fylgi fimmtu höfuðátt og rökvísi því beygi.
trúi ei á dag og nótt því tíma og rúm ég teygi.
en hef engan ferðafélaga svo þunnu hljóði þegi.

En hljóðlát hugsun því meir þyrlast inni í höfði mér,
og gerir mig fráhverfan tungutaki, á mannleg tengsl sker.
en er sjóndeildarhringur færist nær, því styttra minn hugur fer,
þar til að lokum hægi á og stöðvast við hliðina á þér.