í húmaskoti nætur
situr lítill drengur
heldur dauðahaldi í móður sína
og kyssir hana enn og aftur á ennið
ég horfi í augu hans
og brosi hálf dapurlegu brosi
tek hann í fangið og geng með hann inní betri framtíð
hann segir “hvenær vaknar mamma?”
Steinunn.