Fimmtán ára
og lífið færði mér
sína dýrustu gjöf
sem aðeins er gefin
í fyrsta sinni.

Litfagra perlu
ljómandi úr djúpinu
–djúpinu bláa.

En fávís og fákæn
ég fleygði henni á brott
eins og fánýtu gleri.

Ég þrái þessa einu perlu
þessa dýrmætu fyrstu ást
sem ég saknað hef alla ævi
–þessa einu sönnu ást.