Í miðju kjarna míns er
Dulúðin sjálf, þar
Jurtir vona, vaxa
Úrgangur fortíðar hverfur
Pískaður burtu með krafti.
Indælis friður upphefst
Sakleysið sjálft
Ákallar allt
Lífgefandi
Angandi rósir og
Roða lífins
Minningar allar
Innrammaðar við hæfi
Nýborin von og
Nánari kynni
Alfaðir, hjálpa þú mér
Reini að stefna í höfn