Það var bjart, en samt ekki þetta var gleði, en í raun sorg. Í huga hans var myrkur sem hann losnaði aldrei við. Myrkrið var eins og járnklumpur sem enginn getur lyft skilinn eftir, yfirgefinn þráðlaus og allslaus en heldur áfram. Endalaust.
Mér langaði bara allt í einu í gær til að semja ljóð, og ákvað að gera eitthvað svona - þetta er kannski lýsing á þunglyndri manneskju ég veit það ekki:D
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..