Í haustbleiku kvöldskini
leiðast elskendurnir
að fossinum.

Komdu, segir hann
og stekkur út á stein
í miðri ólgandi ánni.

Komdu, segir hann aftur
biðjandi
og réttir út höndina.

Hann stendur enn
einn á hálum steini.

Svellbólstruð áin
fossinn í fjötrum
–ísköldum fjötrum.