Ég lít inn í hjartað
og sé aðeins svart
þessi hluti sálarinnar var þinn
þú kenndir mér svo margt
-
því hefðiru ekki komið
og hreynsað mína sál
ég hefði stokkið
fyrir mér var það lítið mál
-
því mér fannst öllum vera sama
og ekki gefa “sjitt”
fyrr en þú komst
og læknaðir hjarta mitt
-
en nú ert þú ein af þeim
þú hefur aðeins kvöl mína lengt
núna er ég komin út í skúr
og snöru um hálsinn hef hengt
-
sparka undan fótunum
kassanum sem ég stóð á
villtu skrifa á legsteininn
“hans sakna enginn má”