í nótt er ég vaknaði
þá sárt ég þín saknaði.
En ég þarf ekki nema
út um gluggann að líta.
Og sjá,
í stjörnurnar
nafn þitt er ritað.

Og vindurinn og frostið
sáu hjartað mitt brostið.
Af ilmandi frostrósum
þeir ófu mér krans.
Á meðan norðurljósin dansa trylltan dans
þér til heiðurs í endaleysu himinhvolfsins.