Ég geng eftir þröngstígu strætinu,
Virðist sem ég sé sá eini á þessari leið.
Straumurinn kemur á móti mér.
Allt í einu er friðurinn rofinn í huga mér,
Óttinn heltekur mig,
læsist um mig,
ég greikka sporið.
Hleyp við fót.
En það er of seint…

Öskur stríðsmanns…

Hníg svo niður.