Það er nótt
og hún ýlfrar
í næturrökkrinu
sólin
sem hverfur
sést ekki
í næturrökkrinu.

hún
sá að
ég
er bara
tölvufræðingur
sem kann ekkert
á tölvur.

En stafróið
er svo stutt
og mætti vera
lengra
en ég
sem pæli í því
að ljósið
sé kveikt.

En þú
ert svo
blind
að sjá ekki
hver þú ert.

Þú ert
fífl
eins og
hann
dem horfði á
þig
og brosti til
þín
í rökkrinu
langa
í gær.

Svo ég
lít á
þig
og pæli í
hvernig ég geti
látið þig
hverfa.

Þú hugsar bara
um sjálfa
þig
og er
alveg sama
um mig
Sem var
þér
svo góður
í birtunni.

Hvað get ég
Gert
Fyrir þig
Svo þú
Fyrirgefir mér
Í nótt?

Ætti ég að
hitta þig
eða ætti ég
að hanga heima
og bora
í nefið
sem er svo
sætt,
eins og þú.

Ég er sá
sem leitar
af þér
og þú
ert
sú sem leitar
af mér
í rökkrinu
heima
í stofu.

Svo þú
Ert sú sem
Hatar mig
Og vilt
Ekki
Sjá mig
Aftur
Í lok
Dagsins.

Þú ert ég
og
ég er þú,
skilurðu
hvað ég
meina?

Skilurðu ekkert?
Ertu heimsk
Eins og
Hún sem tók mig
Aftan frá
Í gær
En hætti
Áður en
Hún byrjaði.

Ég vil
sjá þig
einu sinni
enn
en þér er
sama
um mig
og mér er
í raun
sama
um þig.

En ég sakna
þín
þótt þó saknir
mín ekki.

Hvað er ég
að rugla?
Sakna ég
þín?
Og þú sem
Sagðir bara:
“blablabla”
og hugsaðir
bara
um þig.

En sjá þig
í ljósi
nætur
og ég sá
mig
í einn dag
og það var
í gær.

Sá sem hugsar
bara umsjálfan sig
er fífl
eins og Davíð
en hann er
kannski fínn
í dag.

En samt
ertu sæt
enn á sama
level og ég
sem er
sætari
en þú.

Meðan ég man,
þú ert
leiðinleg
og það er
satt
því ég lýg
aldrei
eins og þú
lýgur svo
mikið.

En mér er
sama
hvað þú
gerir
og hvar þú
gerir það.
Þú ræður
sjálfri þér
en ekki
ég.

En samt ertu
dáin
en lifir samt
með mér
eins og ég vil
og ég trúi þér
að þú sért
hér.

En ég verð að lifa
án þín
í nokkur
ár
og nokkrar
nætur.
Ég er sár
og sakna
þín.

Ég leggst niður
og sofna
fast.

Kannski vakna
ég
ekki aftur
á ný.