OK! Mér finnst þetta flott ljóð… eiginlega bara mjög flott, já, ætli það megi ekki orða það þannig!

Eeeen… mér finnst alveg hræðilegt að sjá allar þessar stafsetningarvillur og já, einnig er þarna að finna nokkrar málfræðivillur!

Ég vil taka það fram að ef mér þætti ekkert varið í ljóðið hefði ég ekki eytt svo mikið sem sekúndu af mínu stutta lífi í að koma með álit!

OK! Að sjálfsögðu drýpur blóðiÐ… nema þetta eigi að vera sérnafn og þá held ég að þetta meiki varla sense. Og já, beitnt… ætti að sjálfsögðu að vera beint (mjög líklega innsláttarvilla, en villa engu að síður). Sárinn er bara með einu n-i… sem sagt sárin. Niðurmæddur fyrirfinnst ekki í mínu orðasafni en það er að sjálfsögðu ekki tæmandi og þar að auki gæti þetta allt eins verið nýyrði og þá er það örugglega bara af hinu góða. Yffir er eins og ég hélt að flestum væri kunnugt einungis með einu f-i og mér þykir afskaplega sorglegt að sjá að þú skulir skrifa það vitlaust í tvígang. Sínir mér… hmm, sýni mér… mjög líklega! Æskustraumar er eitt orð. Allt sem áður er… þú átt væntanlega við “var”… nema þá þú sért að nota er í merkingunni þegar, þá… en þá er aftur komin e-r merkingarleysa í ljóðið. Jæja, hugninn… kemst að því hvað það er þegar ég verð “stór”. Stutta er að sjálfsögðu með tveimur t-um … Fyrirgefur er eitt orð, skugginn er með tveimur g-um og syndir með yfsilon!

Vonandi tekuru þessu vel og hefur þetta hugfast næst þegar þú skrifar ljóð!

Kv. Ég, sem kann ekki að semja ljóð en tek að mér að gagnrýna annarra. :/

Lifið heil, með einföldum i-um! ;)

Lagaðu stafsetningavillurnar og þá er frábært ljóð á ferðinni.