Þú hefur jú líka svikið og sært
þín samviska er alls ekki hrein.
Ást þín á mér hefur öðrum fært
ómældar sorgir og mein.

Í hugleysi mínu ég huggun fann
hjá honum eitt augnablik.
En bráðlega sá ég að blygðunin kann
að buga mann eftir slík svik.

Sú hugmynd að héldist traust okkar tré
var horfin er leit ég af þér.
Mér skrikaði fótur og feilspor ég sté.
Fyrirgefðu, ástin mín, mér.